Matt Andersen, nog niet echt bekend in onze contreien maar daar zal denk ik vlug heel veel verandering in gaan komen. Ook bij Rootsville was het even misleidend. Ruige gast op de cover van deze ‘Something in Between’ dus werd het dadelijk doorgeschoven naar de Blues recensisten. Nu, deze Matt wordt verdeeld door Bertus en alleen daardoor al moet er toch wel veel goeds in zitten.

Dagelijks zit ik gemiddeld 250km in de wagen en dan is naar cd’s luisteren één van mijn favoriete bezigheden. Dus Matt in de player en …wow. Ruige Blues, geen sprake van, dus terug thuisgekomen maar dadelijk wat surfen voor bijkomende info van Andersen. Deze robuust ogende Canadees  moet wel iemand zijn met een peperkoeken hart als je naar zijn teksten luistert. Aan de Canadese West Coast wordt hij gecatalogiseerd  in het vakje van accoustic blues maar dit is zoveel meer.

Dit is ROOTS muziek pure sang en ‘something in between’.  ‘Something in Between’ is dan ook de titeltrack van dit album met 13 nummers die het beluisteren ervan nooit gaan vervelen.  ‘Come By’ start als een stevig rockend country’ke en is uitermate geschikt om tijdens het beluisteren ervan met een achttienwieler door het landschap te scheuren. ‘Something in Between’ is een iets rustiger nummer maar kan tijdens diezelfde ‘long ride’ als metgezel dienen, mooi.

Toch wel Blues ook, en al meteen slidewerk met ‘Working Man Blues’ een nummer dat iedere juke joint meteen in lichterlaaie kan zetten mede door het background koortje met Amoy Levy , Ciceal Levy en Nevon Sinclair. Opzwepend!!! Omdat Matt Andersen dan toch in het vakje ‘accoustic’ wordt gezet is het beluisteren van ‘So Gone Now’ een bevestiging daarvan, al is dit semi….. Tekst en muziek komen uit de pen van Matt en de muziek is in perfecte harmonie met het pianospel van Dan Cutrona en Matt’s stem.

Matt moet in zijn tijdens zijn jeugd ook veel geluisterd hebben naar John Fogerty  en zijn CCR want zijn werk heeft er wel wat van weg, al klinkt het meer gepolijst. Trouwens van J. Fogerty komt deze ‘Worte a Song For Everyone’, eentje dat moet geschreven zijn ten tijde van ‘Long As I can See The Light’. Nu het beste is wanneer je luistert naar deze ‘Something in Between’ dat hij hier in Europa op ieder Festival of in iedere club op de 'bill' kan staan. Is het nu een echte Juke Joint, Barrelhouse of Honky Tonk, de muziek van Matt Andersen past perfect bij iedere kroeg en zal door iedere liefhebber van een genre worden geapprecieerd.
Bij momenten stevig rockend, dan weer soft and easy tot jazzy toe in ‘Baby Come Back Home’ kunnen we alleen maar concluderen…Matt come over here and let us enjoy…..